– 15.06.2022
Z wielką radością odebraliśmy egzemplarz autorski podsumowująca monografii wieloletnego projektu badawczego „Radical Pedagogies” prowadzonego przez Beatriz Colominę z Princeton University. Książka, wydana przez MIT zawiera przypadki ponad 100 Eksperymentów w edukacji architektonicznej w okresie powojennym, które podważyły, zmieniły dyskurs i praktykę architektoniczną.
Wśród nich nasz (Piotr Bujas) esej (wraz z Alicją Gzowską i Łukaszem Stankiem) na temat Podyplomowego kursu planowania przestrzennego i regionalnego dla krajów rozwijających się na Politechnice szczecińskiej (1965-89), prowadzonego przez Piotra Zarembe.
Z opisu wydawcy: „W dekadach po II wojnie światowej nowe formy nauczania przekształciły edukację architektoniczną. Te radykalne eksperymenty miały na celu obalenie dyscyplinarnych podstaw i konwencjonalnych założeń dotyczących natury architektury, podobnie jak kwestionowały modernistyczne i kolonialne normy, roproszone instytucjonalnie budowanie, starały się stworzyć nowe role dla architekta i przewidywały partycypacyjne formy praktyki. Chociaż wiele eksperymentalnych programów zostało później porzuconych, zakończonych lub zasymilowanych, to jednak pomogły one ukształtować i w pewnym sensie zdefiniować dyskurs i praktykę architektoniczną. Ta książka bada i dokumentuje te radykalne pedagogiki i próby przeciwstawienia się status quo architektury.
Eksperymenty obejmują adaptację pedagogiki Bauhausu jako środka „oduczenia” w warunkach dekolonizacji w Afryce; ruch na rzecz projektowania „dla każdego”, w tym osób niepełnosprawnych, przez studentów architektury i wykładowców Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley; utworzenie sieci wsparcia dla kobiet zainteresowanych środowiskiem zurbanizowanym, niezależnie od ich wykształcenia; czy studio projektowe w ZSRR, które oferowało alternatywę dla szeroko rozpowszechnionego funkcjonalistycznego podejścia w sowieckim designie. Patrząc na ich rozpad i dzisiejsze rezonowanie, a także poprzez historie założycielskie, projekty z ubiegłego wieku stawiają prowokacyjne pytania o rolę architektury w nowym stuleciu”.
ed. Batriz Colomina, Ignacio G. Galan, Evangelos Kotsioris, Anna-Maria Meister
MIT Press, Massachusetts Institute of Technology, Cambridge
– 15.06.2022Z wielką radością odebraliśmy egzemplarz autorski podsumowująca monografii wieloletnego projektu badawczego „Radical Pedagogies” prowadzonego przez Beatriz Colominę z Princeton University. Książka, wydana przez MIT zawiera przypadki ponad 100 Eksperymentów w edukacji architektonicznej w okresie powojennym, które podważyły, zmieniły dyskurs i praktykę architektoniczną. Wśród nich nasz (Piotr Bujas) esej (wraz z Alicją Gzowską i Łukaszem Stankiem) na temat Podyplomowego kursu planowania przestrzennego i regionalnego dla krajów rozwijających się na Politechnice szczecińskiej (1965-89), prowadzonego przez Piotra Zarembe. Z opisu wydawcy: „W dekadach po II wojnie światowej nowe formy nauczania przekształciły edukację architektoniczną. Te radykalne eksperymenty miały na celu obalenie dyscyplinarnych podstaw i konwencjonalnych założeń dotyczących natury architektury, podobnie jak kwestionowały modernistyczne i kolonialne normy, roproszone instytucjonalnie budowanie, starały się stworzyć nowe role dla architekta i przewidywały partycypacyjne formy praktyki. Chociaż wiele eksperymentalnych programów zostało później porzuconych, zakończonych lub zasymilowanych, to jednak pomogły one ukształtować i w pewnym sensie zdefiniować dyskurs i praktykę architektoniczną. Ta książka bada i dokumentuje te radykalne pedagogiki i próby przeciwstawienia się status quo architektury. Eksperymenty obejmują adaptację pedagogiki Bauhausu jako środka „oduczenia” w warunkach dekolonizacji w Afryce; ruch na rzecz projektowania „dla każdego”, w tym osób niepełnosprawnych, przez studentów architektury i wykładowców Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley; utworzenie sieci wsparcia dla kobiet zainteresowanych środowiskiem zurbanizowanym, niezależnie od ich wykształcenia; czy studio projektowe w ZSRR, które oferowało alternatywę dla szeroko rozpowszechnionego funkcjonalistycznego podejścia w sowieckim designie. Patrząc na ich rozpad i dzisiejsze rezonowanie, a także poprzez historie założycielskie, projekty z ubiegłego wieku stawiają prowokacyjne pytania o rolę architektury w nowym stuleciu”. ed. Batriz Colomina, Ignacio G. Galan, Evangelos Kotsioris, Anna-Maria Meister MIT Press, Massachusetts Institute of Technology, Cambridge
– 15.07.2022W ramach Budżetu Obywatelskiego Krakowa 2021 wyłoniono do realizacji projekt zgłoszony z inicjatywy radnego Karola Kwiatka – utworzenia parku kieszonkowego na nieużywanym, skrawku terenu na zakonczeniu ul. Rakowickiej. Konsultowaliśmy przedożony w przetargu projekt orazwzieliśmy udział w spacerze z mieszkańcami. Miejsce o naturalizstycznym charakterze, przylegające do koryta biłuchy posiada na atym odcinku specjalny charakter. W centrum miasta zachowały się tu relikty lasu łęgowego, nieuregulowana, charakterystyczna roślinność siedliskowa i ruderalna oraz rzadko spotykane (w mieście) siedliska fauny – żeremia bobrów. W miejscu gdziepowstanie park znajdował się, powstały wraz z małą linią obwodową przystanek kolejowy Kraków-Olsza. Mamy nadzieję, że projekt podejmie, lokaną charakterystykę wydobywając niezwykłay naturalistyczny i historyczny charakter tego miejsca. Projekt wpisuje się w przedstawiony przez nas wcześniej plan Parku Liniowego Olsza–Grzegórzki łączącego wyremontowany ostatnio odcinek bulwarow Białuchy przy ul. Wileńskiej z Grzegorzkami przemysłowymi – okolicą dawnego Kraftfahr depot Twierdzy Kraków i, finalnie Bulwarem Kurlandzkim. Miejsce w którympowstanie Park Olszański stanowi w tym planie jeden s punktów atrakcji, dedykowany rekreacji, edukacji ekologicznej i utrzymaniu naturalistycznego reliktu lasu łęgowego.